Refleksje po konferencji - miłość, zależność, separacja
Opublikowany:24.10.2019 22:12:16

W dniach 18-20.10.2019r. byłam na trzydniowej XV Konferencji Trzech Sekcji – miłość, zależność, separacja.
Przywiozłam stamtąd głowę przepełnioną wielością myśli i inspiracji, którymi chciałam się z Wami podzielić. Być może i Wy znajdziecie w tych słowach impuls do własnych refleksji…

 

Z wykładu Krystyny Mierzejewskiej-Orzechowskiej
Kręte ścieżki miłości – być w swoim związku i w obecnym świecie.

  • Dziecko czuje się tym, co widzi w nim matka.
  • Świat często ma twarz matki.
  • Zakochanie to jedyna choroba psychiczna, która mija bez leczenia.
  • Na zakupach często myślimy, co się przyda, a nie czego tak naprawdę potrzebujemy.
  • Sieć pogłębia samotność.
  • Wolność =/= autonomia, autoafirmacja, autokreacja…
  • Nie ma miłości bez karmienia przez innych.
  • Nie ma rozwoju bez przeżycia utraty.
  • Utopią ponowoczesności jest wiara, że coś, czego nie mam, da mi szczęście.
  • To złudna nieustępliwa nadzieja, że kiedyś (w życiu dorosłym) dostanę to, czego nie dostałem, jako dziecko. Nie można już nakarmić tego dziecka. Miłość, to godzenie się z utratą. Chodzi o to, by pogodzić się z tym, że to, czego mi zabrakło, jest nie do odzyskania i przyjąć tą miłość, która jest możliwa.
  • Partner nie uratuje Cię przed bólem świata.
  • Trzeba być dobrym rodzicem dla siebie.
  • Zależność jest zawsze ryzykiem. Zależność to pozostawienie wolności partnerowi i Twój wybór – „Zawsze możesz mnie opuścić, pragnę być obiektem twojego pragnienia.”
  • „Rozmowa z Tobą jest dla mnie schronieniem.” Emily Dickinson

 

Z wykładu Ireny Namysłowskiej i Magdaleny Namysłowskiej
Miłość a separacja w diadzie rodzicielskiej, parze i diadzie terapeutycznej.

  • Miłość = przestrzeń pomieszczająca (za Jungiem)
  • Zbliżanie się i oddalanie w małżeństwie, bliskość i indywidualizm to przestrzeń dla twórczości. Rozwój w parze jest twórczym przepracowaniem przeciwieństw.
  • Bliskość bez odrębności jest fuzją.
  • Wewnętrzna zdolność do tolerowania przeciwieństw rozwija się, gdy matka mieści w sobie miłość i nienawiść dziecka do niej.
  • Brak uwewnętrznionej miłości jednego lub obojga partnerów prędzej czy później zagrozi relacji pary.

 

Z wykładu Bogdana de Barbaro 
Miłość zagrożona przez postmodernizm.

  • Będę mylić przyczyny ze skutkiem, ale jako terapeucie systemowemu, wolno mi.
  • Płynna nowoczesność to nietrwałość, niepewność, doraźność.
  • Ponowoczesność: morzna się pogóbić.
  • Trzy zagrożenia obecnych czasów dla miłości, to: 1) zagrożona więź – walka i zachęta do egoizmu, 2) eros > agape – brak zobowiązań i relacje bez zbędnego bagażu, 3) zagrożona intymność – sami z niej rezygnujemy np. poprzez media społecznościowe.
  • Jeżeli czuję się w dzisiejszych czasach podsłuchiwany to znaczy że choruję czy nie choruję?
  • Dojrzała osobowość potrafi odraczać.
  • All you need is love v. All you need is shopping centre.

 

Z wykładu Marii Beisert
Separacja. Granice wyboru.

  • Wchodząc w związek nie myślimy o jego końcu, to trudne.
  • Ktoś, kto decyduje się na związek musi godzić się na te dwa momenty: początek i koniec.
  • Dobrze przeprowadzona symbioza, to zakończona symbioza. (o wczesnodziecięcej relacji z matką)
  • Dorastanie jest ćwiczeniem się w odchodzeniu – poprzez nawiązywanie relacji, w których szybko następuje wysycenie znajomości i przechodzenie dalej, aż po rozstanie z rodzicami.
  • Umiejętność zakończenia czegoś destrukcyjnego lub co zabiera los jest wielką umiejętnością.
  • Problem zaczyna się, gdy osoby, które nie mają rozwiniętej kompetencji kończenia związków, wchodzą w dorosłości w destruktywny związek.
  • Mężczyźni umierają z nieodpowiednim pośpiechem w takim kręgu kulturowym, jak Polska, więc ilość kandydatów jest nikła. (o potencjale miłości między seniorami).
  • Cechami dojrzałego związku (za Kernbergiem) są: 1) integracja czułości – tendencji do zbliżania i agresji – tendencji do izolowania, 2) przewaga miłości nad agresją i 3) tolerancja ambiwalencji typowej dla wszystkich związków międzyludzkich.
  • Co jest wartością związku – trwałość czy jakość?
  • W naszej kulturze jest nacisk na nie korzystanie i nie rozwijanie kompetencji kończenia związku, bilansowania zysków z wyjścia z niego.

 

Z wykładu Tomasza Szlendaka 
Zmasowany ostrzał intymności. O makro-uwarunkowaniach budowania, bycia w i rozwiązywania par w świecie rozmazanych reguł.

  • Kiedy osobista wolność kłóci się z jakimś aspektem zachowania lub cechami partnera – ich związek rozpada się.
  • Gniazdownik męski, czyli jeszcze-i-nigdy-niegotowy mężczyzna
  • Rośnie kłusownictwo seksualne wśród kobiet, bo kurczy się pula mężczyzn „gotowych”.
  • Silna deklaratywna emancypacja kobiet stoi w opozycji do przekonania, że prawdziwa miłość jest tylko jedna.
  • Rośnie kult miłości jako wartości nierealizowalnej. Jest tym ważniejsza, im mniej dostępna realnie.
  • Para zawsze ogranicza wolność.

 

Z wykładu Zofii Milskiej Wrzosińskiej 
O zniszczeniach naprawialnych i nienaprawialnych w terapii, w parze i w życiu społecznym, czyli kiedy miłość to za mało.

  • Współczesna kultura zachęca do łatwych rozwiązań.
  • „Co cię nie zabije, to cię wzmocni” – to naturalna obrona zamieniania biernego na aktywne, racjonalizacji, zaprzeczenia, naiwnej omnipotencji. W praktyce co cię ma zabić, to cię zabije.
  • W niektórych przypadkach porażka jest nieuchronna.
  • Internet jest cały czas dostępny i karmi na różne sposoby. Może to nowy obiekt miłości?
  • Psychopatologia to nieumiejętność wychodzenia z negatywnych stanów afektywnych.
  • Kto zasiedlił Twój mózg – nitnikowiec?
  • Zdanie „Musiałeś go bardzo skrzywdzić, skoro aż tak go nienawidzisz” wyjaśnia, jak mechanizm dewaluacji pozwala radzić sobie z poczuciem winy. Trudno wybaczyć winę, którą myśmy zrobili, więc trzeba ofiarę za to obwinić.
  • W psychoterapii nie wystarczy mieć rację. Interwancja  po pierwsze musi być możliwa do przyjęcia przez pacjenta, po drugie pomocna w jego życiu, a potem dopiero – trafna.
  • „Pochowajcie zmarłych, nakarmcie żywych” – nie pomylić jednego z drugim.

 

Z wykładu Pawła Hołasa
„Tylko miłość jest siłą, co złagodzić może ból świata.” Czy jest miejsce na miłość w psychoterapii?

  • Kochaj bliźniego swego, jak siebie samego. Czy nie na odwrót? Przyjaciół potrafimy wspierać, a wobec siebie jesteśmy krytyczni. Kochaj więc siebie samego, jak bliźniego.
  • We wszystkim jest pęknięcie i przez to pęknięcie przechodzi światło.
  • Współczucie to chęć, aby ludzie byli szczęśliwi i zadawanie sobie pytania, co mogę zrobić, aby im w tym pomóc?
  • We współczuciu, inaczej niż w empatii, akcent położony jest na kojenie i troskę – co można zrobić, żeby uśmierzyć współodczuwane emocje?
  • Dobry płot jest gwarancją dobrych relacji sąsiedzkich.
  • Korektywnym doświadczeniem rodzicielskim może być relacja z terapeutą, który obdarza miłością człowieczą.
  • Miłość jest naszym osobistym dziełem.

 

Z wykładu Anny Król-Kuczkowskiej 
Od zależności do separacji – o istocie reparacji w procesie psychoterapeutycznym.

  • Japońska metoda kintsugi nadaje naprawianym przedmiotom szczególnej wartości.
  • Terapeuta może zachować się niezbyt inteligentnie, ale nie może stracić głowy.
  • Wyrządzono wielką krzywdę matkom podkreślając wagę idealnego dostrojenia do dizecka. Wg badań Tronicka z 2017r., wystarczająco dobra matka to taka, która w 30% jest dostrojona, a w 70% rozmija się z dzieckiem. To, co katastrofalne dla dziecka, to brak naprawy empatycznej porażki.
  • Zdolność do wyłapywania porażek i naprawiania ich jest warunkiem wystarczająco dobrej terapii.
  • Niezdolność tworzenia sensu jest psychiczną katastrofą. Zdolność do tworzenia znaczeń jest psychicznym triumfem prowadzącym do rozwoju mentalnego, poszerzenia świadomości, odczuwania przyjemności, samoregulacji i tworzenia więzi. (Modell)
  • Przyjemnie jest móc się ukryć, katastrofalne jest nie być odnalezionym (Winnicot).