W dniach 18-20.10.2019r. byłam na trzydniowej XV Konferencji Trzech Sekcji – miłość, zależność, separacja.
Przywiozłam stamtąd głowę przepełnioną wielością myśli i inspiracji, którymi chciałam się z Wami podzielić. Być może i Wy znajdziecie w tych słowach impuls do własnych refleksji…
Z wykładu Krystyny Mierzejewskiej-Orzechowskiej
Kręte ścieżki miłości – być w swoim związku i w obecnym świecie.
- Dziecko czuje się tym, co widzi w nim matka.
- Świat często ma twarz matki.
- Zakochanie to jedyna choroba psychiczna, która mija bez leczenia.
- Na zakupach często myślimy, co się przyda, a nie czego tak naprawdę potrzebujemy.
- Sieć pogłębia samotność.
- Wolność =/= autonomia, autoafirmacja, autokreacja…
- Nie ma miłości bez karmienia przez innych.
- Nie ma rozwoju bez przeżycia utraty.
- Utopią ponowoczesności jest wiara, że coś, czego nie mam, da mi szczęście.
- To złudna nieustępliwa nadzieja, że kiedyś (w życiu dorosłym) dostanę to, czego nie dostałem, jako dziecko. Nie można już nakarmić tego dziecka. Miłość, to godzenie się z utratą. Chodzi o to, by pogodzić się z tym, że to, czego mi zabrakło, jest nie do odzyskania i przyjąć tą miłość, która jest możliwa.
- Partner nie uratuje Cię przed bólem świata.
- Trzeba być dobrym rodzicem dla siebie.
- Zależność jest zawsze ryzykiem. Zależność to pozostawienie wolności partnerowi i Twój wybór – „Zawsze możesz mnie opuścić, pragnę być obiektem twojego pragnienia.”
- „Rozmowa z Tobą jest dla mnie schronieniem.” Emily Dickinson
Z wykładu Ireny Namysłowskiej i Magdaleny Namysłowskiej
Miłość a separacja w diadzie rodzicielskiej, parze i diadzie terapeutycznej.
- Miłość = przestrzeń pomieszczająca (za Jungiem)
- Zbliżanie się i oddalanie w małżeństwie, bliskość i indywidualizm to przestrzeń dla twórczości. Rozwój w parze jest twórczym przepracowaniem przeciwieństw.
- Bliskość bez odrębności jest fuzją.
- Wewnętrzna zdolność do tolerowania przeciwieństw rozwija się, gdy matka mieści w sobie miłość i nienawiść dziecka do niej.
- Brak uwewnętrznionej miłości jednego lub obojga partnerów prędzej czy później zagrozi relacji pary.
Z wykładu Bogdana de Barbaro
Miłość zagrożona przez postmodernizm.
- Będę mylić przyczyny ze skutkiem, ale jako terapeucie systemowemu, wolno mi.
- Płynna nowoczesność to nietrwałość, niepewność, doraźność.
- Ponowoczesność: morzna się pogóbić.
- Trzy zagrożenia obecnych czasów dla miłości, to: 1) zagrożona więź – walka i zachęta do egoizmu, 2) eros > agape – brak zobowiązań i relacje bez zbędnego bagażu, 3) zagrożona intymność – sami z niej rezygnujemy np. poprzez media społecznościowe.
- Jeżeli czuję się w dzisiejszych czasach podsłuchiwany to znaczy że choruję czy nie choruję?
- Dojrzała osobowość potrafi odraczać.
- All you need is love v. All you need is shopping centre.
Z wykładu Marii Beisert
Separacja. Granice wyboru.
- Wchodząc w związek nie myślimy o jego końcu, to trudne.
- Ktoś, kto decyduje się na związek musi godzić się na te dwa momenty: początek i koniec.
- Dobrze przeprowadzona symbioza, to zakończona symbioza. (o wczesnodziecięcej relacji z matką)
- Dorastanie jest ćwiczeniem się w odchodzeniu – poprzez nawiązywanie relacji, w których szybko następuje wysycenie znajomości i przechodzenie dalej, aż po rozstanie z rodzicami.
- Umiejętność zakończenia czegoś destrukcyjnego lub co zabiera los jest wielką umiejętnością.
- Problem zaczyna się, gdy osoby, które nie mają rozwiniętej kompetencji kończenia związków, wchodzą w dorosłości w destruktywny związek.
- Mężczyźni umierają z nieodpowiednim pośpiechem w takim kręgu kulturowym, jak Polska, więc ilość kandydatów jest nikła. (o potencjale miłości między seniorami).
- Cechami dojrzałego związku (za Kernbergiem) są: 1) integracja czułości – tendencji do zbliżania i agresji – tendencji do izolowania, 2) przewaga miłości nad agresją i 3) tolerancja ambiwalencji typowej dla wszystkich związków międzyludzkich.
- Co jest wartością związku – trwałość czy jakość?
- W naszej kulturze jest nacisk na nie korzystanie i nie rozwijanie kompetencji kończenia związku, bilansowania zysków z wyjścia z niego.
Z wykładu Tomasza Szlendaka
Zmasowany ostrzał intymności. O makro-uwarunkowaniach budowania, bycia w i rozwiązywania par w świecie rozmazanych reguł.
- Kiedy osobista wolność kłóci się z jakimś aspektem zachowania lub cechami partnera – ich związek rozpada się.
- Gniazdownik męski, czyli jeszcze-i-nigdy-niegotowy mężczyzna
- Rośnie kłusownictwo seksualne wśród kobiet, bo kurczy się pula mężczyzn „gotowych”.
- Silna deklaratywna emancypacja kobiet stoi w opozycji do przekonania, że prawdziwa miłość jest tylko jedna.
- Rośnie kult miłości jako wartości nierealizowalnej. Jest tym ważniejsza, im mniej dostępna realnie.
- Para zawsze ogranicza wolność.
Z wykładu Zofii Milskiej Wrzosińskiej
O zniszczeniach naprawialnych i nienaprawialnych w terapii, w parze i w życiu społecznym, czyli kiedy miłość to za mało.
- Współczesna kultura zachęca do łatwych rozwiązań.
- „Co cię nie zabije, to cię wzmocni” – to naturalna obrona zamieniania biernego na aktywne, racjonalizacji, zaprzeczenia, naiwnej omnipotencji. W praktyce co cię ma zabić, to cię zabije.
- W niektórych przypadkach porażka jest nieuchronna.
- Internet jest cały czas dostępny i karmi na różne sposoby. Może to nowy obiekt miłości?
- Psychopatologia to nieumiejętność wychodzenia z negatywnych stanów afektywnych.
- Kto zasiedlił Twój mózg – nitnikowiec?
- Zdanie „Musiałeś go bardzo skrzywdzić, skoro aż tak go nienawidzisz” wyjaśnia, jak mechanizm dewaluacji pozwala radzić sobie z poczuciem winy. Trudno wybaczyć winę, którą myśmy zrobili, więc trzeba ofiarę za to obwinić.
- W psychoterapii nie wystarczy mieć rację. Interwancja po pierwsze musi być możliwa do przyjęcia przez pacjenta, po drugie pomocna w jego życiu, a potem dopiero – trafna.
- „Pochowajcie zmarłych, nakarmcie żywych” – nie pomylić jednego z drugim.
Z wykładu Pawła Hołasa
„Tylko miłość jest siłą, co złagodzić może ból świata.” Czy jest miejsce na miłość w psychoterapii?
- Kochaj bliźniego swego, jak siebie samego. Czy nie na odwrót? Przyjaciół potrafimy wspierać, a wobec siebie jesteśmy krytyczni. Kochaj więc siebie samego, jak bliźniego.
- We wszystkim jest pęknięcie i przez to pęknięcie przechodzi światło.
- Współczucie to chęć, aby ludzie byli szczęśliwi i zadawanie sobie pytania, co mogę zrobić, aby im w tym pomóc?
- We współczuciu, inaczej niż w empatii, akcent położony jest na kojenie i troskę – co można zrobić, żeby uśmierzyć współodczuwane emocje?
- Dobry płot jest gwarancją dobrych relacji sąsiedzkich.
- Korektywnym doświadczeniem rodzicielskim może być relacja z terapeutą, który obdarza miłością człowieczą.
- Miłość jest naszym osobistym dziełem.
Z wykładu Anny Król-Kuczkowskiej
Od zależności do separacji – o istocie reparacji w procesie psychoterapeutycznym.
- Japońska metoda kintsugi nadaje naprawianym przedmiotom szczególnej wartości.
- Terapeuta może zachować się niezbyt inteligentnie, ale nie może stracić głowy.
- Wyrządzono wielką krzywdę matkom podkreślając wagę idealnego dostrojenia do dizecka. Wg badań Tronicka z 2017r., wystarczająco dobra matka to taka, która w 30% jest dostrojona, a w 70% rozmija się z dzieckiem. To, co katastrofalne dla dziecka, to brak naprawy empatycznej porażki.
- Zdolność do wyłapywania porażek i naprawiania ich jest warunkiem wystarczająco dobrej terapii.
- Niezdolność tworzenia sensu jest psychiczną katastrofą. Zdolność do tworzenia znaczeń jest psychicznym triumfem prowadzącym do rozwoju mentalnego, poszerzenia świadomości, odczuwania przyjemności, samoregulacji i tworzenia więzi. (Modell)
- Przyjemnie jest móc się ukryć, katastrofalne jest nie być odnalezionym (Winnicot).